Përvoja ime pesëvjeçare si nënë ka qenë një rrugëtim transformues, i ndikuar thellësisht nga edukimi im në kulturën tradicionale të Kosovës. Në Kosovë, si në shumë vende, ekziston një besim i fortë se fëmijët duhet të sillen në një mënyrë të caktuar, dhe është e zakonshme që prindërit të përdorin të bërtiturat ose rrahjet për të disiplinuar. I rritur në këtë kulturë, fillimisht mendova se ishte normale të përdorja këto metoda. Madje u vonova të bëhesha prind për katër vjet, sepse e dija se nuk isha gati të përqafoja një qasje të ndryshme, më të durueshme ndaj prindërimit.
Kur më në fund u bëra nënë, isha e vendosur të mësoja dhe të rritesha. Kjo rrugë më çoi te autorë si Daniel Siegel, Tina Bryson, Alfie Kohn dhe Gabor Mate, të cilët më futën në botën e prindërimit pozitiv. Ky ishte një ndryshim i rëndësishëm nga normat e mia kulturore. Vështrimet e Siegel dhe Bryson për edukimin dhe mirëkuptimin, këndvështrimi i Kohn për prindërimin pa shpërblime apo ndëshkime dhe reflektimet e Mate se si na formëson fëmijëria jonë, të gjitha luajtën një rol vendimtar në riformimin e stilit tim të prindërimit.
Zbatimi i këtyre koncepteve të reja nuk ishte i lehtë. Ka pasur raste kur normat kulturore me të cilat jam rritur bien ndesh me atë që mësoja. Por me kalimin e kohës, kuptova rëndësinë e krijimit të një mjedisi ndjeshmërie, respekti dhe mirëkuptimi për fëmijën tim. Mësova të komunikoj pa bërtitur, të disiplinoj pa goditur dhe të njoh emocionet e fëmijës tim, duke përfshirë zemërimin dhe trishtimin, si të vlefshme dhe të rëndësishme.
Ky udhëtim nuk kishte të bënte vetëm me ndryshimin e mënyrës si prindërova; ishte për të ndryshuar veten time. Zbulova thellësi durimi dhe ndjeshmërie brenda meje që nuk e dija se ekzistonin. U bëra më i vetëdijshëm për emocionet e mia dhe se si ato ndikuan në veprimet e mia. Ky vetë-zbulim ishte një pjesë thelbësore për t'u bërë prindi që doja të isha.
Prindërve të tjerë, veçanërisht atyre që vijnë nga kultura me norma të rrepta prindërimi, dua t'u them: Është në rregull të zgjedhësh një rrugë tjetër. Përqafimi i prindërimit pozitiv nuk i sjell dobi vetëm fëmijës suaj; të transformon në mënyra të bukura. Ju mësoni më shumë për veten tuaj, rriteni në durim dhe mirëkuptim dhe ndërtoni një marrëdhënie më të fortë dhe më të dashur me fëmijën tuaj.
Udhëtimi i prindërimit nuk ka të bëjë vetëm me rritjen e një fëmije; ka të bëjë me rritjen si person. Bëhet fjalë për thyerjen e cikleve, sfidimin e normave dhe krijimin e një mjedisi të ri edukues për fëmijët tanë. Është një rrugë e të mësuarit dhe përshtatjes së vazhdueshme, dhe është një nga përvojat më shpërblyese që jeta ka për të ofruar.
Majlinda Bytyqi
Nëna e një fëmije,
https://www.instagram.com/majlindabytyci
